Op 14 mei kwam op de website van SCHMDT advocatuur een nieuwsbericht. Het gaat over een debat in het Duitse Die Zeit over de spanningen die bestaan tussen op door grondrechten beschermde belangen. Tussen de bijwerkingen van coronavirusmaatregelen en de drang tot individuele vrijheid van handelen en ondernemen.
Vandaag hoorde ik op de radio een bericht als zou het hooggerechtshof van Wisconsin de voortzetting van de lockdown aldaar ongrondwettig hebben verklaard. Dit illustreert dat de spanningen nu al opspelen. Het laat ook zien wat er hier nog kan komen. Ik geef een uitvoerig citaat uit de New York Times van 13 mei over de kwestie. Het is geschreven door Neil Vigdor:
There have been legal challenges to stay-at-home orders in Michigan, California, Kentucky and Illinois, but none of those were successful in persuading a court to fully strike down the order, as the plaintiffs in the Wisconsin case were. Wisconsin’s stay-at-home order took effect on March 25 and was extended by the governor on April 16, leading to a protest at the State Capitol. During a 90-minute hearing about the order that was conducted over video chat last week, some justices asked tough questions of the lawyer defending the state’s top health official, Andrea Palm. “Isn’t it the very definition of tyranny for one person to order people to be imprisoned for going to work, among other ordinarily lawful activities?” Justice Rebecca Bradley asked. In their majority opinion on Wednesday, the justices ruled that Ms. Palm did not follow the proper procedure for setting stay-at-home limits, and should have followed a rule-making process that permits members of the Legislature to provide input. “We do not conclude that Palm was without any power to act in the face of this pandemic,” the justices wrote. “However, Palm must follow the law that is applicable to state-wide emergencies.”
De zeergeleerde discussie in Duitsland en de jurisprudentie in de Verenigde Staten bevestigen het morele moeras dat het coronavirus voortbrengt. Het loopt over de landsgrenzen heen. Eenmaal ingesloten, moet onze trias (administratie, wetgever, rechterlijke macht) een infrastructuur bouwen die helpt om uitwegen te vinden. De oplossing komt waarschijnlijk niet van filosofen of professoren. Degenen die, op het niveau van hun families, winkels, scholen, bedrijven en theaters erin slagen hun bedrijvigheid op voldoende veilige manieren te organiseren zullen dat moeten doen. Hopelijk zonder toevlucht te nemen tot vormen die leeftijdsdiscriminatie bevorderen.